Dit zijn ze: de ambassadeurs van Stichting het Gehandicapte Kind

Nooit meer kinderen met een handicap die worden buitengesloten of gepest: dat is waar Redo, Douwe Bob en onze kinderambassadeurs Art, Feline, Thomas en Vesper zich voor inzetten.

Redo, breakdancer

Redouan Ait Chitt, beter bekend als Redo: "No Excuses, No Limits, dat is mijn levensmotto. Van kleins af aan heb ik mijzelf nooit laten beperken. Ik heb geleerd om het uiterste uit mezelf te halen en dat, als je ergens een passie voor hebt, je er 100% voor moet gaan. Stichting het Gehandicapte Kind helpt kinderen bij het ondersteunen en ontwikkelen van hun passie. Dat extra steuntje in de rug kan bijdragen aan een leven vol kansen en mogelijkheden."

Douwe Bob, singer-songwriter 

Douwe Bob: "Als kind wil je toch gewoon meedoen? Maar tienduizenden kinderen in ons land krijgen die kans niet. Stichting het Gehandicapte Kind zorgt ervoor dat ze er wél bij horen, en ik help graag een handje mee!” 

Art (11)

Art: "Ik vind het belangrijk dat mensen respect hebben voor elkaar. Iedereen is gelijk en iedereen mag meedoen. Op internet en in tijdschriften zie je meestal perfecte mensen. De wereld is niet perfect, dus ik vind dat je ook mensen die ‘anders’ zijn een kans moet geven. Mijn tweelingbroer Dax en ik zijn veel te vroeg geboren en ik heb als baby een herseninfarct gehad. Ik heb cerebrale parese. Daardoor heb ik een lichte stijfheid aan mijn rechterarm en -been. Ook heb ik een longaandoening en soms moeite om me te concentreren. Je ziet niet echt aan mij dat ik een handicap heb. Voor die groep kinderen wil ik me ook extra inzetten. Ik wil tegen alle kinderen met een handicap zeggen dat ze gewoon zichzelf moeten zijn en hun dromen achterna moeten gaan."

Feline (13)

Feline: "Respect hebben voor elkaar en niet te snel oordelen, dat vind ik belangrijk. Veel kinderen zonder handicap beseffen niet dat het niet leuk is om een handicap te hebben en gaan zich anders gedragen of pesten. Ik heb aan mijn beide armen een afwijking waardoor ik aan iedere hand maar vier vingers heb en ook lijk ik jonger dan ik ben, maar ik wil gewoon op dezelfde manier behandeld worden als mijn leeftijdgenoten. Doordat ik op het speciaal onderwijs zit, is het vaak lastig om af te spreken, want al mijn klasgenoten wonen ver weg. Daardoor ben ik na schooltijd vaak alleen en dat vind ik echt niet leuk. Ik wil de wereld laten zien dat iedereen bijzonder en uniek is en erbij hoort."

Thomas (10)

Thomas: "Ik had bij mijn geboorte een dubbele hersenbloeding en heb cerebrale parese. De dokters zeiden tegen mijn ouders dat ik mijn hele leven in een rolstoel zou zitten. Ik heb een rolstoel voor langere afstanden en ook een looprek, maar ik kan soms ook zelfstandig lopen. Ik vind het belangrijk om te vertellen hoe veel kinderen met een handicap zich voelen en hoe ik me voel als ik alleen ben. Ik vind het heel vervelend als kinderen met hun handicap gepest worden. Kinderen met een handicap hebben ook talenten en kunnen ook slim en speciaal zijn. Je moet gewoon je dromen proberen waar te maken. Ook als je iets wilt wat niet lukt, op een dag lukt het misschien wel."

Vesper (11)

Vesper: "Vaak denken mensen dat ik veel minder kan en dan gaan ze vragen stellen aan mijn ouders. Dat vind ik vervelend, want je kunt het gewoon aan mij zelf vragen. Doordat ik te vroeg geboren ben, heb ik cerebrale parese. Ik kan wel op mijn benen staan met hulp, maar ik heb geen evenwicht. Daarom zit ik in een elektrische rolstoel. Ik vind het leuk om te vertellen over mijn mogelijkheden. Wist je bijvoorbeeld dat ik heel goed kan paardrijden? Ik wil dat kinderen met een handicap hetzelfde behandeld worden als kinderen zonder handicap. Wij zijn ook gewoon mensen."

Ben je benieuwd hoe de vrolijke verkiezingsdag van de kinderambassadeurs eruit zag? Bekijk dan de video: