Dankzij de Speeltuinbende voelen we ons minder alleen

De 13-jarige Isis is dol op sporten en spelen. Het liefst doet ze dat met andere kinderen, maar helaas lukt dat meestal niet zonder hulp van haar moeder Babs Marijnissen. "Als Isis wordt buitengesloten, wordt ze heel stil en trekt zich terug."

Babs: ‘Jaren geleden was Isis op een speelveldje achter ons huis aan het spelen. Ineens hoorde ik een jochie tegen andere kinderen zeggen: “Met dat meisje moet je niet spelen hoor, die is gehandicapt.” Ik ben naar hem toegegaan en heb gevraagd: “Waarom zou zij dan niet mee kunnen spelen?” Het kereltje – amper vier jaar oud – bleek niet eens te weten wat het woord gehandicapt betekent.’

Isis is een enorme doorzetter 

Isis kwam 13 jaar geleden ter wereld als een kerngezonde baby en ontwikkelde zich volgens de boekjes. Babs en haar man zaten op een roze wolk. Isis was zes maanden toen de klap kwam. Ze kreeg haar eerste epileptische aanval. Dat was het begin van een indrukwekkend, medisch dossier. Naast de epilepsie bleek ze ook een stofwisselingsziekte te hebben. Met acht maanden raakte ze volledig linkszijdig verlamd. Babs: ‘Volgens de artsen was de kans klein dat dat ooit nog goed zou komen. We besloten alles op alles te zetten om te kijken wat nog wél mogelijk was. Isis is nu 13 jaar. Sociaal-emotioneel heeft ze het niveau van een kindje van ongeveer 5 jaar. Met eindeloos oefenen hebben we bereikt dat ze nu loopt, klimt, klautert en op een duofiets kan fietsen. Gelukkig is Isis een enorme doorzetter is. Als ze iets wil dan gaat ze er helemaal voor.

We besloten alles op alles te zetten om te kijken wat nog wél mogelijk was

Buitengesloten  

Zodra er wat te spelen of sporten valt, is Isis van de partij. Helaas lukt dat nooit zonder de hulp van Babs. ‘Als ik vroeger in de speeltuin zag dat Isis graag met een kindje wilde spelen, verzon ik een spelletje waardoor ze de sociale interactie kon bijhouden. Kinderen begrijpen haar vaak niet. Ik moet voortdurend helpen. Terwijl andere ouders op een bankje de krant lazen, zat ik in de zandbak zandkastelen te bouwen. Als Isis wordt buitengesloten of niet mee kan komen, verdedigt ze zichzelf niet. Ze is niet boos te krijgen. Maar wat er dan wel gebeurt, is eigenlijk nog veel erger. Ze wordt heel stil en trekt zich terug. Keer op keer moet ik opkomen voor mijn kind omdat ze dat zelf niet kan.’ 

Herkenning dankzij Speeltuinbende

Een paar jaar geleden ontdekte Babs toevallig het bestaan van de Speeltuinbende. Isis sloot zich aan en bezocht met haar ouders diverse aangepaste speeltuinen. ‘Ze is dol op uitstapjes maken, dus dit vond ze ook supergezellig’, vertelt Babs. ‘En voor ons was het een feest van herkenning. Wij kennen de frustratie dat je kind niet kan meespelen maar al te goed. Het was zo fijn om ouders te ontmoeten met dezelfde ervaringen. Voor het eerst zagen we: wij zijn niet de enigen met dit verdriet, met deze frustratie, met deze vragen. Wat de Speeltuinbende ons vooral heeft gebracht, is dat we ons minder alleen voelen.’ 

Kan Isis dan voetballen? Ja, dat kan ze

Stapje terug 

Door de Speeltuinbende raakte Babs onder de indruk van de speelmogelijkheden voor kinderen met een beperking. ‘Ik vond het een enorme eyeopener om te zien dat kinderen met een rolstoel ook overal op en in kunnen. Geweldig! Maar het zijn niet alleen lichamelijke beperkingen die het samen spelen in de weg staan. Je kunt nog zoveel speeltoestellen aanpassen, als je het samen spelen niet stimuleert, blijven kinderen als Isis buiten de boot vallen. Weet je nog dat buurjochie, die beweerde dat je met gehandicapte kindjes niet kunt spelen? Hij is nu heel goed bevriend met Isis. Hoe dat kan? Ik heb tegen hem gezegd: kom, dan gaan we samen met Isis voetballen. Kan ze dat dan? Ja, dat kan ze. Ik speelde een poosje met de kinderen mee en vervolgens deed ik telkens een stapje terug – totdat ze heerlijk samen aan het voetballen waren. Zo kan het ook!’ 

Meer weten over de Speeltuinbende? Je leest het hier.